Privacy

Gisterennacht lag ik heerlijk tegen mijn man aan geknuffeld, verzonken in gedachten. Nog vol adrenaline door de nieuwe stap van een blog beginnen, zaten ideeën maar ook wel zorgen rond te spoken in mijn hoofd. Gaat het mij lukken regelmatig een blog te schrijven? En ik wil een persoonlijke blog, maar hoeveel kan ik nou werkelijk van mijzelf blootgeven? Hoeveel wil ik eigenlijk van mijzelf, mijn gedachten en gevoelens tentoonstellen? Kan ik niet net zo goed een dagboek bijhouden?

In een tijd waar privacy als kernthema in de achtergrond speelt, zijn dit wezenlijke vragen die mij bezighouden. Er is veel discussie over (geweest) onder de ‘normale’ mens, er zijn politieke partijen die privacy als speerpunt hebben en bedrijven doen er alles aan om dit thema te omzeilen dan wel te omarmen. Zelf ben ik ook gebrand op een zo beschermd mogelijke privacy… op facebook heb ik al mijn instellingen op de strengste stand, op internet ben ik niet makkelijk te vinden, ik geef niet zomaar mijn e-mail adres op aan jan-en-alle-man.

En toch… Toch ben ik een blog begonnen waar ik mijn gedachtewereld uit de doeken doe. Een publieke plek waar ik mij onderwerp aan (on)bekende blikken die mijn schrijven keuren, spelfouten detecteren, meer over mij te weten willen komen, zich gewoon vervelen en tal van andere redenen hebben om mijn blog te lezen. Blijkbaar heb ik naast privacy ook behoefte aan op een bepaald niveau relateren aan deze maatschappij en haar grappige trekken. Maar dan wel veilig vanaf mijn scherm, anoniem voor de wereld. Althans, redelijk anoniem… Laat ik mijzelf nou niet voor de gek gaan houden ;-).